Damn those mindful havermoutmuffins

Ik heb vette stress mensen. En dus doe ik ademhalingsoefeningen, yoga en andere mindfulnessdingen. Maar eigenlijk is dat helemaal niet nodig. Weet je waar je pas echt mindful van wordt? Van havermoutmuffins bakken.

Mindfulness. Ik schreef er eerder al eens een blog over. Met tips enzo. Die ik zelf vaak helemaal niet opvolg. Eerlijk gezegd denk ik dat juist de mensen die zoveel over mindfulness lezen en schrijven, waarschijnlijk het minst mindful van iedereen zijn. De ironie!

Wallen

Op het moment dat ik deze blog schrijf, zit ik lekker zonder make-up, met een maillot, vest en sloffen aan in mijn loveseat. Muziekje aan. Noodgedwongen, dat wel. Ik ben namelijk gestrest en oververmoeid. Als je mijn wallen vol zou laten lopen met water, kan er zo een nijlpaard of waterbuffel in liggen.

Grienen geblazen

En dat is niet helemaal mijn eigen schuld, want ik ben namelijk al 1,5 jaar aan het mantelzorgen voor mijn vriend. In die tijd ben ik niet zo heel mindful bezig geweest. Of beter gezegd: helemaal niet. En dan komt er dus zo’n moment dat je om elk lief filmpje of mooi liedje op Facebook ongegeneerd zit te grienen. Een zwangere is er niets bij.

The only way is up

Gelukkig gaat het alweer ietsje opwaarts. Ik doe braaf mijn ademhalingsoefeningen, volg thuis ’30 days of yoga’ via YouTube en lees af en toe mijn eigen tips over mindfulness weer eens na. Maar eigenlijk is er één ding dat me echt helpt om helemaal mindful te zijn: havermoutmuffins bakken.

Suikervrij?!

Mijn zus bracht ze een paar weken geleden mee toen ze mij kwam opzoeken. Ik zat drie weken bij mijn moeder: bijtanken in een bosrijke omgeving in Brabant. De eerste hap die ik in haar havermoutmuffins zette, vergeet ik niet snel. Damn, die zijn lekker. Wat? Zonder suiker zeg je? Geen wit meel? Geen melk? Een verslaving was geboren.

Burp

En dus bak ik nu een paar keer per week die idioot gezonde muffins. Oh ja, en ik eet ze ook alle zes in één dag op. Dan zijn ze opeens een stuk minder gezond. Omdat ik verder toch weinig door mijn strot krijg, is het gelukkig nog niet op de weegschaal te zien. Thank god komt er af en toe iemand langs en die schuif ik dan meteen twee van de zes muffins toe. Die andere vier zijn voor mij hoor.

Mindfulness pur sang

Maar het mooie is, dat ik tijdens het bakken echt alles om me heen vergeet. De havermout en het amandelmeel heel precies afwegen, de dadels en bananen tot een naar kattenkots uitziende smurrie blenderen, de nootjes in elkaar meppen, de eieren wild laten rondspetteren tijdens het mixen. Het leven is goed! Meer mindful kun je niet zijn.

Ingrediënten (voor zes muffins)

50 gram havermout
40 gram amandelmeel
10 gram puur cacaopoeder
1,5 banaan
5 verse dadels
2 eieren
handje gemalen noten (bv. pecannoten, amandelen en walnoten)
1 eetlepel bakpoeder
1 eetlepel kaneel of speculaaskruiden

Doen

Maal de havermout fijn in de keukenmachine. Doe het in een kom met het amandelmeel, het cacaopoeder, de kaneel of speculaaskruiden en het bakpoeder.

Klop de eieren in een andere kom met de mixer tot schuim. Pureer vervolgens de dadels en banaan tot een gladde substantie.

Doe alles bij elkaar en roer het met een spatel goed door elkaar. Doe er als laatste de fijngehakte nootjes bij en roer nogmaals door.

Doe het beslag in zes muffinbakjes en bak ze in 15-20 minuten op 180 graden gaar.

Smakelijk!