augustus 13, 2015

Samenwonen: tien tips om het leuk te houden

Elke dag ruzie over vieze boxershorts op de badkamervloer, volle vuilnisbakken en verschrikkelijke tv-programma’s. Dacht het niet! Met deze tien geboden wordt samenwonen een cookie.

Toen ik tien maanden geleden op mijn 37e voor het eerst ging samenwonen met mijn vriend, zag ik het horrorscenario al voor me. Hij lekker ontspannen op de bank, terwijl ik voor de zoveelste keer zijn rondslingerende sokken in de wasmand moet smijten. Nooit meer rustig een boek kunnen lezen omdat hij geen seconde van de Tour de France wil missen. Nee, nee, nee! Ik zou het totaal anders aanpakken.

Helaas, ik moet jullie teleurstellen. Ik raap nagenoeg elke dag zijn vieze was van de badkamervloer en ben blij dat de Tour de France eindelijk is afgelopen. En toch moet ik bekennen: samenwonen is leuk! Ik, die al vanaf haar 19e alleen woont en zo onaangepast is als de pest, kan samenwonen. Hoe ik dat doe? Door me samen met mijn vriend aan onderstaande tien geboden te houden.

1. Doe dingen alleen

Samenwonen. Het woord zegt het al: je wóónt samen. That’s it. Je hoeft dus niet als een zwaan-kleef-aan alles samen te doen. Ga er dus lekker op uit zonder je vriend of vriendin. Heb je verschillende hobby’s? Houden zo! De tijd dat je met een identieke outdoorjas samen gaat fietsen, komt nog wel. Maar pas op, zorg ook dat je leuke dingen samen blijft doen. Ja, ik weet dat Homeland een heel spannende serie is die je het liefst elke avond samen kijkt, maar doe jezelf en je partner een plezier en trek er ook af en toe samen op uit.

2. Laat de ander een huishoudelijke taak ‘kiezen’

Eigenlijk is het huishouden doen natuurlijk gewoon ruk. Dus als je tegen je partner zegt dat je vindt dat hij/zij het vuilnis maar moet doen, loop je waarschijnlijk tegen een muur vol weerstand op. Wat werkt wel? Iemand het gevoel geven dat het zijn/haar eigen besluit is. Dus: ‘Wat wil jij doen schat, het vuilnis of de was?’ Mijn vriend koos opgelucht het vuilnis. Pas later vertelde ik dat vuilnis bestond uit: gft, plastic, glas en huisafval. Voordat we gingen samenwonen heb ik overigens al wel medegedeeld dat strijken niet in mijn repertoire zit en dat ik ook geen moeite ga doen om het er wel in te krijgen. Het kan maar duidelijk zijn.

3. Accepteer de verschillen

Probeer niet hardnekkig die ander te veranderen in een kopie van jezelf. In mijn kledingkast heerst totale anarchie, terwijl die van mijn vriend uit een catalogus lijkt te komen. Daarentegen stop ik de administratie meteen in een map, terwijl mijn vriend er eerst een toren van Pisa van metselt. ‘Vuilnisbak-alerttttttttt!!’ schreeuw ik regelmatig vanuit de keuken. Op de een of andere manier registreren de hersenen van mijn vriend niet wanneer de vuilnisbak stinkt naar dooie dieren en niet meer dicht kan. Gaat dit ooit veranderen? Nee, ik denk van niet. Accepteer daarom de verschillen en lach erom.

4. Heb lol

Of het nou met droge grapjes is of met een wild kussengevecht, lach samen! Zo hebben mijn vriend en ik altijd de grootste lol om poep en scheten (zoals je in deze blog kunt lezen heb ik een dingetje met poep). Ik weet niet of het over vijftien jaar nog steeds leuk is, maar als mijn vriend een scheet laat en begint te zingen ‘Laat het los, laaaaaat het gaan’, schiet ik altijd in de lach. Om dan vervolgens een nog hardere scheet te laten dan hij. Bovendien is niets zo effectief bij het oplossen van kleine ergernissen als de boodschap met een beetje humor verpakken en er samen om grinniken. Je hoeft echt niet meteen als een razende Roeland tekeer te gaan als je je ergens aan stoort.

5. Zeg sorry

Niets maakt een ander zo machteloos en woedend als geen sorry willen zeggen. Jammer, want het is echt niet zo ingewikkeld en geen drama om toe te geven dat je een fout hebt gemaakt of gewoon niet zo aardig was. Zorg wel dat je het meent, want sorry zeggen om van het ‘gezeur’ van de ander af te zijn, heeft niet zoveel nut.

6. Maak van een mug geen olifant

Ja, die ander doet de dop niet terug op de tandpasta, vergeet het licht in de badkamer steeds uit te doen of vervangt de wc-rol niet als deze op is. Maar heus, dat is echt niet om jou te treiteren. Vaak gaat het overigens niet eens om deze kleine dingen, maar zitten er andere irritaties onder. Bijvoorbeeld het gevoel dat de ander niet naar je luistert of geen rekening met je houdt. Heb het daar dan over en maak van een mug geen olifant.

7. Gun de ander zijn/haar hobby

Een huis zoals in het tv-programma ‘Help, mijn man heeft een hobby’ wil je niet, maar toch is het belangrijk om de ander zijn/haar hobby te gunnen. Zo werd in mijn huis van 49m2 een joekel van een aquarium binnengedragen toen mijn vriend bij me introk. Vriendinnen zeiden verbaasd ‘Dat je dat goed vindt!’ Maar wat is er nou leuker om je partner helemaal te zien glunderen? Ik heb overigens wel een veto uitgesproken over die spuuglelijke kast voor eronder en hem eigenhandig een mooie steigerhouten aquariumkast in elkaar laten timmeren. En nee, zijn verzameling Volvo-autootjes mocht ook niet in de woonkamer staan. Er zijn grenzen.

8. Heb fysiek contact

Of het nou een potje dampende seks is, een speels tikje op de kont, een kus op het voorhoofd of een kriebelsessie, zorg dat je fysiek contact hebt. Het maakt je band hechter, is stressverlagend en helpt ook nog eens om milder om te gaan met onderlinge ergernissen.

9. Zeg elke dag iets liefs

Natuurlijk hoef je niet elke dag kwijlend iemands armen te vallen en ‘Ik hou van jou’ te zeggen, iets anders liefs is ook prima. Geen inspiratie? Wat denk je van: ‘Je maakt me blij’, ‘Je bent lief’, ‘Dank je wel voor het luisteren’, ‘Skattieeee van me’, ‘Fietfieuwwwww’ of zoals mijn vriend vaak zegt ‘Oeloeboeloe van me’.

10. Verras elkaar

Samenwonen maakt het leven net iets voorspelbaarder, dus blijf elkaar verrassen. En dan bedoel ik niet met een keiharde scheet waarmee mijn vriend me regelmatig in bed verrast. Spontaan het favoriete tijdschrift van de ander meenemen, een lief briefje onder het slaapkussen verstoppen, een nachtje weg boeken, dat soort dingen. Of wat mijn vriend laatst deed toen ik doodmoe en jankerig was: zelf bedenken wat we gingen eten en de boodschappen al halen. Het hoeft echt niet groots te zijn, als je maar laat blijken dat je aan die ander denkt.