Deze 10 dingen deed ik afgelopen jaar anders als zzp’er

Ik ben zzp’er en heb de goede gewoonte om richting december te reflecteren op het jaar dat achter me ligt. Afgelopen jaar heb ik behoorlijk wat stappen gezet en dingen anders aangepakt. Ik deel mijn ontwikkelingen graag met jou. Gewoon ter inspiratie.

Ik ben nu 6,5 jaar zzp’er bij wie je teksten kunt laten schrijven. Je zou zeggen dat ik ondertussen de klappen van de zweep een beetje ken. Op sommige vlakken is dat absoluut zo, maar ik blijf elk jaar weer bijleren én bijsturen.

1. Werktijden op Google

Ik heb nooit fulltime of meer voor KimTikt gewerkt. Omdat mijn gezondheid het niet toelaat en ook gewoon omdat ik het niet wil. Ik werk drie dagen per week, tussen 10.00 uur en 18.00 uur (meestal stop ik eerder). Ik sta hier volledig achter, maar toch durfde ik mijn werktijden nooit op Google Mijn Bedrijf te zetten.

Wat als mensen daar een mening over hadden? Het stom zouden vinden? Of raar. Want sommige andere tekstschrijvers hebben daar 5 of meer dagen, van 8.00-21.00 uur staan.

Misschien maak ik er ooit nog 17.00 uur van als eindtijd;-)

Maar ik ben niet die andere tekstschrijver. Ik ben ik. Een hoogsensitieve ondernemer die nou eenmaal wat meer tijd nodig heeft om weer op te laden. En die nog een ander project naast KimTikt heeft: Moesmeisje. Dus dit jaar nam ik eindelijk de stap om mijn werktijden op Google Mijn Bedrijf te zetten. Nog nooit een negatieve reactie op gehad.

2. Van uurtarief naar pakketprijs

Ik werkte altijd met een uurtarief. Dat in de afgelopen jaren flink is gestegen. Ik heb tenslotte geïnvesteerd in mijn kennis en kunde. Een prima tarief op zich. Ware het niet dat ik heel snel werk. Waar andere tekstschrijvers 3 uur over doen, is bij mij vaak in een uurtje gepiept. En wie profiteerde daarvan? Alleen mijn klanten.

Leestip: Verhoog je tarief

In september besloot ik voor een paar diensten vaste pakketprijzen te maken, waarbij ik omgerekend per uur meer verdien dan voorheen. Mijn producten zijn het tenslotte waard. En het gaat niemand iets aan hoe lang ik erover doe. Mijn omzet stijgt en ik heb minder non-declarabele uren omdat ik niet meer voor iedereen een offerte op maat hoef te maken.

3. Meer pauzeren

Ik pauzeerde al elke dag braaf rond lunchtijd. Minimaal een half uur, soms langer. Maar in de uren daarvoor en daarna knalde ik altijd aan een stuk door met een hyperfocus van heb ik jou daar. Dat is denk ik ook de reden waarom ik zo snel werk. En zo’n hyperfocus is heerlijk, maar ook heel vermoeiend. Na een paar uur in die staat werken, was ik altijd helemaal afgedraaid.

Om mezelf te dwingen echt op tijd pauze te nemen, zet ik de wekker op mijn telefoon elke keer op 45 minuten.

Ik had daar een gesprek over met een ondernemerscoach en zij adviseerde mij om elke 45 minuten, 10-12 minuten pauze te nemen. En dan ook echt pauze. Dus niet stiekem op mijn telefoon kijken. Gewoon echt even mijn hersenen uitzetten. Een ademhalingsoefening doen, koffie of thee zetten, even mijn tuin inlopen of mijn huisdieren aaien. En verrek, het werkt. Ik ben minder moe aan het einde van de dag en in plaats van minder, verzet ik meer werk.

4. Opdrachten afwijzen

Ik deed dit al wel de laatste 2 jaar. Maar dan vooral als mijn agenda al vol zat met andere klussen. Dan is ‘nee’ zeggen natuurlijk relatief makkelijk. Maar wat als je wel ruimte hebt, maar je hart geen sprongetje maakt van die binnengekomen klus. Ik ging vaak toch overstag, want geld.

Maar afgelopen jaar realiseerde ik me een aantal dingen: ik ben toch geen zpp’er geworden om dingen te doen waar ik niet blij van word? Het ‘ja’ zeggen op die stomme klus betekent soms ‘nee’ zeggen op iets veel leukers dat net wat later voorbijkomt. Hoe zonde is dat! Bovendien kan ik mijn portfolio beter vullen met klussen waar ik oprecht blij van word. Daarmee trek ik namelijk meer van dat soort klussen aan.

5. Dag kopjes koffie

Ik krijg tegenwoordig bijna wekelijks een verzoek van een ondernemer om een kopje koffie te doen. Altijd met hetzelfde doel: van mij horen hoe ik nieuwe klanten aantrek, hoe SEO werkt en of ik wellicht werk naar ze kan doorschuiven.

Nu ben ik de beroerdste niet en schuif ik ontzettend vaak werk door naar andere tekstschrijvers. Maar ik heb geen tijd om met tientallen zpp’ers kopjes koffie te doen, hoe leuk ik het ook vind om te helpen en hoezeer ik ook van koffie houd.

En dus ben ik gestopt met die kopjes koffie, maar ga ik wel een e-book schrijven met daarin al mijn tips en aankomend jaar ‘Koffie met Kim-sessies’ organiseren waar ondernemers in kleine groepjes van mij en de andere zpp’ers kunnen leren. Maar dan wel tegen een kleine vergoeding. Want anderen helpen, hoeft echt niet altijd gratis te zijn.

6. Bedenktijd nemen

Ik houd nu eenmaal meer van ‘ja’ dan van ‘nee’ zeggen. Dat zal hopelijk altijd zo blijven. Maar ik zei te vaak en vooral ook te snel ‘ja’. Vooral als iemand belde, zei ik uit gewoonte altijd dat de klus me hartstikke leuk leek en dat ik wel tijd had.

Maar was dat ook zo? Nee, lang niet altijd. Vaak sloeg de twijfel of paniek een paar uur later toe. Past deze klant wel bij mij? Vind ik het inhoudelijk überhaupt leuk? En heb ik hier wel tijd voor? De opdracht teruggeven was voor mij gevoel dan geen optie. Ook via de mail, ging het vaak mis.

Deze klant wilde uiteindelijk 6 weken wachten.

Om dit soort situaties te voorkomen, reageer ik nu niet meer meteen met een ‘ja’. Ik wacht gewoon een dag of soms twee met antwoorden en ga bij mezelf na wat mijn intuïtie me zegt. Want die klopt bijna altijd. Als je maar de tijd neemt ernaar te luisteren.

En dan heb ik nog mijn agenda. Die is soms heel duidelijk: geen ruimte. Klaar. Ik zit nu bijvoorbeeld vol tot en met half januari. Dan is het heel simpel: ik verwijs mensen door of ze moeten wachten tot in januari.

7. Flexibeler met werkdagen

Om mezelf te beschermen heb ik vaste vrije dagen. Dat werkt voor mij het beste. Doe ik dat niet, dan loop ik het risico dat ik stiekem toch 5 dagen per week achter mijn laptop kruip. Als zpp’er is er altijd wel wat te doen.

Ik ging er alleen iets té rigide mee om. Dan zat ik op dinsdag op mijn tandvlees nog te werken, doodmoe en gestresst. Want morgen ben ik vrij. Dus alles moet vandaag af. Vervolgens ging ik zo over mijn grens, dat ik geen reet aan die vrije woensdag had. Die had ik nodig om bij te tanken.

Tegenwoordig probeer ik te stoppen als ik merk dat het genoeg is geweest voor die dag. Beter niet helemaal stuk zijn aan het einde van de dag en op mijn vrije dag nog even een uurtje werken om vervolgens de rest van de dag te genieten en iets leuks te doen. Zo voorkom ik ook een burn-out. Een keer is wel genoeg;-)

8. Hoe kleiner hoe duurder

Het lijkt zo leuk: van die kleine tussendoorklusjes. Even een flyer, promotie- of campagnetekst tikken. Maximaal 1,5 uur werk. En dus vroeg ik daar nooit zoveel geld voor. Mijn intakes zijn tenslotte gratis. Zo staat het op mijn site bij de tarieven. En ja voor opdrachten waar ik 10 uur of meer mee bezig ben, is dat natuurlijk helemaal prima.

Maar voor kleine klusjes was ik bijna net zoveel tijd kwijt met kennismaken en goed doorvragen als met de klus zelf. En had ik dus bar weinig verdiend. Ik ben daarmee gestopt. Voor een kleine klus betaalt de klant gewoon ook de tijd die ik in de intake steek. Dat betekent geen flyer meer voor 100 euro.

9. Meer doorvragen

Je kent ze vast wel: mensen die je mailen zonder dat ze de tijd nemen je naam te noemen, goed uit te leggen wat ze nou willen of waaruit de opdracht precies bestaat. Mailtjes als “Ik wil met mijn site op 1 in Google komen, hoeveel kost dat?” krijg ik dus serieus. Vroeger reageerde ik overal enthousiast op en maakte voor jan lul een offerte.

Met deze summiere informatie kan ik uiteraard geen offerte opmaken.

Ondertussen pik in dit soort offertehoppers er feilloos uit ( ik krijg ze wel minder nu ik mijn tarieven op mijn site heb staan). Ik reageer wel altijd, want ik vind beleefdheid een groot goed.

Maar ik vraag nu goed door voordat ik mijn kostbare tijd verspil. Negen van de tien keer krijg ik geen reactie meer als ik wat (kritische) vragen stel over wat hun doel precies is, hoeveel pagina’s het zijn etc. Mooi, zo kost het me stukken minder tijd.

10. Miniblogs inzetten

Sinds begin van dit jaar heb ik mijn Instagram-account aangepast. Toen ik net startte had ik vooral vrienden, oud-collega’s en vage bekenden als volgers. Hartstikke leuk die foto’s van mijn konijnen, de cafékat en die mooie natuur. Maar het had allemaal niets met mijn werk te maken. En dus leverde het ook geen werk op, terwijl het wel tijd kostte.

Dus ik gooide het helemaal om.  Sinds dit jaar post ik alleen nog maar werkgerelateerde dingen. En dat betekent gewoon nog steeds die fijne plaatjes van dieren, natuur en af en toe mezelf. Maar altijd met een miniblog waarbij ik een link maak tussen de foto en ondernemen, persoonlijke ontwikkeling of tekstschrijven. Ik heb nu totaal andere volgers. 75% is zelf ondernemer, mijn potentiële doelgroep dus.

Ik plaats mijn miniblogs ook door op LinkedIn. Het bereik kan daar flink oplopen.

Ik heb al verschillende reacties gehad van ondernemers dat ze mijn miniblogs zo sterk en inspirerend vinden. Dat het ze aan het denken zet over hoe zijzelf omgaan met het ondernemerschap. En belangrijk: ik haal er nieuwe opdrachten mee binnen. Een goede zet dus.

Op naar 2020

Gefeliciteerd! Je hebt het gered tot het einde. Hopelijk heb je er wat aan gehad. Toen ik aan dit blog begon had ik geen idee dat ik zo zou leeglopen. Blijkbaar heb ik heel veel stappen gezet afgelopen jaar. Ik ben benieuwd wat 2020 me gaat brengen. Vast weer heel veel nieuwe inzichten.

Fotocredits hoofdfoto’s: Tim Mossholder en Brooke Lark op Unsplash.

Meer inspiratie over ondernemen?

• Nieuwe klanten binnenhalen als zzp’er: zo doe je dat
• 10 dingen die je als beginnende ondernemer meteen weer mag afleren
• De vijf d’s van succesvolle ondernemers
• Investeren in jouw onderneming voordat je winst maakt? Ja doen!
• 5 lessen die ik als zelfstandig ondernemer leerde van moestuinieren